قهوه تُرک: فرهنگی فراتر از نوشیدن

قهوه ترک، در حقیقت شیوه‌ای است برای دم‌آوری قهوه که طی آن دانه‌های آسیاب شدهٔ قهوه به‌صورت پودر بسیار ریز همراه با آب، درون قهوه‌جوشی مسی به نام جذوه ریخته شده و روی حرارت غیرمستقیم قرار می‌گیرد تا عصارهٔ قهوه از آن جدا شده و با آب مخلوط شود. قهوه ترک را در فنجان‌های کوچک و البته زیبا سرو می‌کنند و کمی صبر می‌کنند تا دانه‌های آن ته‌نشین شود. قهوه ترک را می‌توان به‌صورت تلخ یا همراه با کمی شکر (اضافه شده در هنگام دم‌آوری) نوشید. البته مصرف قهوه ترک هم با دیگر قهوه‌ها متفاوت است و در حقیقت باید آن را مزه‌مزه کرد و از ذره‌ذره از طعم آن لذت برد.

تاریخچهٔ مختصر

ریشهٔ قهوه ترک به اواسط قرن شانزدهم بازمی‌گردد، یعنی زمانی که تاجرانی از جنوب خاورمیانه، قهوه را به دربار عثمانی (ترکیهٔ امروزی) آوردند و در آن‌جا، ترک‌ها، شیوه‌ای جدید برای دم کردن قهوه ابداع کردند که تا به امروز پابرجا مانده است. شاید علت ماندگاری این روش این است که بیشتر از آن‌که راهی برای دم‌آوری قهوه باشد، یک آیین سنتی و زیباست که در طول زمان راه خود را به بسیاری از رسم و رسوم مختلف مردم ترکیه (که مشخصا خاستگاه این روش دم کردن قهوه است) باز کرد و تاثیر زیادی بر فرهنگ این کشور گذاشت.

درست کردن قهوه ترک

در قدیم، دم‌آوری قهوه به شیوهٔ قهوه ترک، کاری ظریف و هنرمندانه محسوب می‌شد. ابتدا دانه‌های قهوه را توسط هاون آن‌قدر له می‌کردند تا به پودری بسیار ریز تبدیل شود، سپس آن‌ها را درون جذوه ریخته و به آن آب سرد اضافه می‌کند. آن‌وقت جذوه را روی حرارت غیرمستقیم (شن، خاکستر یا ذغال) گذاشته تا قهوه دم بکشد. امروز به‌جای هاون از آسیاب و به جای حرارت غیرمستقیم بیشتر از شعله استفاده می‌شود.

در ادامه می‌توانید، تصاویر دیگری از این روش دم‌آوری قهوه را مشاهده کنید.